عملی است که در آن قسمتی از استخوان جمجمه جهت دسترسی به بافت مغز برداشته می‌شود. شامل انواع بسیار متفاوتی از شیوه هاست که در درون سر قابل انجام است. علیرغم شیوه های متفاوت، تمامی آنها دارای روند بهبود یکسانی هستند. آنچه که از بیرون برای همه قابل مشاهده است، خطی از بخیه با سوزن یا بخیه های نایلونی بر روی سر است.
مدت زمان بهبود بعد از عمل کرانیوتومی چقدر است؟
این مسئله بستگی به موارد زیر دارد:
۱. شدت بیماری شما قبل از عمل چقدر بوده باشد.
۲. آیا قبل یا بعد از عمل، مشکلات عصبی داشته اید.
۳. هرگونه عوارض ناشی از بیماری یا جراحی.
۴. سن شما.
۵. تاثیرات ناشی از هرگونه درمان های پس از عمل نظیر پرتودرمانی در طول مدت بهبودی.
۶. سایر شرایط دارویی.
موارد بسیار متفاوتی وجود دارند که بر روند بهبودی شما تاثیر می گذارند، از اینرو تعیین زمان دقیق در این مورد دشوار است. توجه به این نکته مهم است که تحمل شما در مقابل درد و داروها دارای تاثیراتی هستند که همین مسئله موجب می شود سرعت بهبود در افراد متفاوت شود.
با در نظر گرفتن موفقیت آمیز بودن روند عمل جراحی، شما باید مراحلی را بعد از آن طی کنید. این مراحل به دو هفته اول بعد از عمل، یک ماه بعد و سه ماه بعد از گذشت عمل تان تقسیم می شود که باید برای ویزیت بعد از عمل به پزشک تان مراجعه کنید.
دو هفته اول
در این مدت، روند بهبود شما به سریع ترین شکل اتفاق می افتد. در ابتدا زمانی که از بیمارستان مرخص می شوید ممکن است احساس کنید که می توانید هر کاری را با آسودگی انجام دهید. در مدت زمان حضورتان در بیمارستان، استراحت کرده و تمامی اقدامات برای مراقبت از شما انجام شده است. زمانی که به منزل می روید، باید کارهای بیشتری انجام دهید و ممکن است احساس خستگی بیشتری کنید. این حالت عادی است و معمولا در اواسط روز نیاز به استراحت کردن و خوابیدن دارید. این خستگی به تدریج و به مرور زمان از بین می رود. در اولین قرار ملاقات بعد از عمل، احتمالا همچنان احساس خستگی دارید و از داروهای تجویز شده برای دردتان استفاده می کنید. بخیه ها یا گیره های زخم به طور کامل در مدت ۱۴-۷ روز اول بعد از جراحی برداشته می شوند.
معمولا متوجه می شوید که حافظه شما در بهترین وضعیت قرار ندارد و ظاهرا قادر به تمرکز بر یک موضوع برای مدتی طولانی نخواهید بود. اگر شما در گذشته زیاد مطالعه می کردید، ممکن است در این وضعیت این کار برایتان دشوار باشد. این وضعیت به تدریج بهبود می یابد و بر افراد متفاوت به شیوه های متفاوت تاثیر می گذارد. این حالت ناتوانی در تمرکز بر مسائل، می تواند بر اعتمادبه نفس شما تاثیر گذارد؛ به خاطر داشته باشید که این وضعیت بهتر می شود! مهم است که در مدت زمان ابتدایی دوران بهبودی، کسی را داشته باشید که به او تکیه کنید. معمولا این موارد را در اولین ویزیت کلینیکی یا حدود دو هفته بعد از عمل، به شما توصیه می کنیم.
دو ماه بعد
در این هنگام شما دشواری ها و خطرات را پشت سر گذاشته اید و در انتظار بازگشت به محل کارتان هستید. پیاده روی منظم و انجام سایر انواع ورزش ها زیر نظر پزشک، می تواند به شما در رسیدن به این مرحله کمک کند. زمانی که برای ویزیت بعدی بعد از عمل مراجعه کردید، در مورد تمامی این موارد با شما صحبت خواهد شد. در این ویزیت، شما مورد معاینه و ارزیابی قرار می گیرید و طرحی به عنوان مراحل بعدی بهبود تعیین خواهد شد. ممکن است شما نیاز به توانبخشی داشته باشید، که در این صورت پزشک جراح اعصاب شما باید گزارشی از روند پیشرفت شما را در اختیار داشته باشد. برخی افراد سریع تر از سایرین می توانند به روال عادی انجام کارهای خود بازگردند و این مورد باید مورد ارزیابی قرار گیرد. نیروی حیاتی و بنیه شما در این مرحله، به مراتب بهتر خواهد شد. روند بهبود همچنان ادامه خواهد داشت.
توجه به این نکته حائز اهمیت است که بازگشت به کار، معمولا تصمیمی است که به طور مشترک توسط پزشک و بیمار اتخاذ می شود. اگر پزشک شما از شرایط کاری شما مطلع نیست، انتظار می رود که خود بیمار، ارزیابی صادقانه ایی از وضعیت و توانایی هایش داشته باشد و آنها را به پزشک گزارش کند. اعضای خانواده هم نقش بسیار سودمندی در این مرحله دارند. تاثیرات مشابهی هم در رابطه با رانندگی اتفاق می افتد. به طور کلی، اگر بیمار قصد رانندگی دارد، نباید از داروی مسکن (نورکو، فیوریست، هیدرکودون، …) استفاده کند.
سه ماه بعد
اکثر افراد در طول این مدت به محل کار خود بازمی گردند. بازگشت شما باید به طور تدریجی باشد، چراکه بنیه و نیروی شما هنوز در حال بهبود است. به خاطر بیاورید که چقدر طول می کشد بعد از یک تعطیلات طولانی به روال عادی کاری تان بازگردید، …حال باید بعد از یک عمل جراحی این اتفاق بیفتد. مسلماً شما باید آرام آرام به روال عادی کارتان بازگردید.
معمولا توصیه ما به شما این است که برای بازگشت به مسئولیت های کامل، چند هفته اول را به صورت نیمه وقت یا با انجام کارهای سبک و راحت شروع کنید. مهم است که تلاش کنید و تمارین ورزشی و سایر تکالیف و وظایف تان را به صورت مرحله به مرحله افزایش دهید، چراکه در غیر اینصورت ممکن است اعتماد به نفس تان را از دست دهید و مدت زمان بهبودی تان طولانی شود. اگر سعی کنید خیلی زود همه امور را به عهده بگیرید، همه چیز به نظرتان دشوار می آید.
تعیین وقت قبلی بعد از عمل به چه ترتیبی است؟
بعد از ترخیص از بیمارستان، شما باید در فواصل تعیین شده با متخصصان خود ملاقات داشته باشید:
جراح اعصاب: در مدت ۱۴-۱۰ روز بعد از عمل
پزشک موضعی: در مدت یک ماه اول
متخصص تومورشناسی: در صورت نیاز
متخصص عکسبرداری از غدد: در صورت نیاز
توانبخشی: در صورت نیاز
داروها؟
شما در زمان ترخیص از بیمارستان، داروهای مشخصی را دریافت خواهید کرد. لازم است که به مصرف برخی از داروها ادامه دهید و استفاده برخی دیگر را کاهش داده یا متوقف سازید. مهم است بدانید که مصرف کدام داروها را و با چه دوز مصرفی ادامه دهید. جراح اعصاب شما صرفاً مسئول دادن داروهایی به شماست که به عنوان بخشی از درمان جراحی اعصاب به شما تجویز خواهد شد. تمام شدن داروها، به معنای توقف استفاده از آنها نیست؛ در صورت هرگونه سوال، با مطب پزشک تماس بگیرید.
انواع داروهای متداول
هر نوع دارویی که داروساز در رابطه با اثرات جانبی و تداخلات دارویی به شما می دهد، جایگزین داروهای قبلی خود نکنید. دقیقاً طبق تجویز دارویی تان عمل کنید.
داروی استروئیدی (مثل دگزامتازون یا دیکادرون)
این دارو موجب کاهش هرگونه تورم در مغز یا اطراف اتساع عروق اخیراً پیچ خورده می شود. اگر عمل جراحی شما مربوط به تومورهاست و شما تحت پرتو درمانی هستید، مقدار دوز تجویزی این دارو به تدریج کاهش می یابد، به طوریکه در طول درمان ادامه داشته و بعد از پرتو درمانی متوقف می شود. در اکثر موارد مرتبط با عمل باز جمجمه، مصرف این دارو به سرعت کاهش یافته و در عرض چندین هفته قطع می شود. بسیاری از بیمارانی که در آنها عمل باز جمجمه انجام شده است، نیازی به دگزامتازون ندارند. به جز تومورها و اتساع شدید عروق که از طریق این داروهای درون وریدی قابل درمان هستند، معمولا در سایر موارد در زمان ترخیص از بیمارستان، تجویز این داروها غیرمتداول هستند.
داروی ضدتشنج (داروهای جلوگیری از حملات صرع)
این داروها برای جلوگیری از بروز حملات صرع در شما می باشد. پزشک جراح اعصاب یا متخصص اعصاب شما در مورد نیاز به تجویز این دارو تصمیم خواهند گرفت. اگر شما هیچ گونه حمله صرعی نداشته اید، ممکن است نیازی به این دارو نباشد. معمولا تمامی بیماران مبتلا به حملات صرع، داروی ضدتشنج دریافت می کنند. لازم است که از تاثیرات جانبی داروهایتان آگاه باشید و سطح خون شما باید تحت کنترل باشد [در این مورد به بروشور مربوط به داروهای متداولی همچون دیلانتین، تگرتول) مراجعه نمایید].
آرام بخش های عضلانی (روباکسین، فلکسیریل)
این داروها معمولا برای تسکین درد مرتبط با برش های ایجادشده در ماهیچه فک سودمند هستند. بسیاری از بیماران درمی یابند که این آخرین دارویی است که باید قطع کنند و آن را استفاده خواهند کرد.
مراقبت از زخم
جراح های مختلف این اقدام را به شیوه های متفاوتی انجام می دهند. بعد از ترخیص از بیمارستان، ما می خواهیم که محل زخم تمیز نگه داشته شود. بهتر است بعد از ۴۸ ساعت استحمام کنید و محل زخم را خشک نگه دارید. معمولا در زمان ترخیص از بیمارستان، محل زخم باندپیچی شده نیست. قرمزی بیش از حد، التهاب، خشکی یا تب بالا از علائم عفونت هستند. در صورت مشاهد هریک از این موارد سریعا با جراح اعصاب خود تماس بگیرید.
کشیدن بخیه ها؟
در برخی از بیماران، بخیه های نایلونی و در برخی دیگر گیره های فلزی وجود دارد. جراح شما در مورد زمان برداشتن و کشیدن بخیه ها تصمیم می گیرد که معمولا حدود ۷ الی ۱۰ روز پس از عمل می باشد، البته در صورتی که نیاز به انجام عمل مجدد نباشد. اما در صورت عمل مجدد، بخیه ها ۱۴-۱۰ روز بعد از عمل یا قبل از شروع به پرتو درمانی کشیده می شوند. پزشک جراح، پزشک بخش یا درمانگاه یا پرستار این بخیه ها را می کشند.
بروز چه مواردی بعد از عمل عادی است؟
موارد کلی
تمامی بیماران بعد از مرخص شدن و رفتن به منزل، خسته هستند و نیاز به استراحت و خوابیدن در اواسط روز دارند. معمولا داشتن سردرد و درد در اطراف محل زخم، حالتی عادی و متداول است. خستگی عمومی می تواند منجر به زودرنجی و بدخلقی در شما شود که نیاز به نگرانی در این مورد نیست، چراکه به مرور بهبود می یابد.
اگر عمل شما بسیار سخت و سنگین بوده است، صرفاً یک دوش گرفتن ممکن است باعث ایجاد خستگی در شما شود. استراحت کردن و خوابیدن بیش از یک بار در طول روز، برای شما خوب است، اما انجام ورزش های سبک هم لازم است.
زخم
در دو هفته اول یا کمی بیشتر، محل زخم دردناک است.
از آنجائیکه در زمان ایجاد برش، برخی از عصب ها قطع شده اند، معمولا چندین ماه طول می کشد که بیحسی اعصاب مجاور زخم، بهبود یابند. اگر در دو هفته اول بعد از جراحی، زخم بیشتر بیحس و کرخ شد، تعجب نکنید. این واکنش عادی است. زمانیکه رشته های عصب شروع به رشد می کنند، درد تیرکشیدن ناگهانی، حس سوزش، و گاهی اوقات احساسی شبیه به چکیدن آب در اطراف زخم، احساس می شوند. در زمان شروع به التیام، حس خارش در اطراف زخم ایجاد می شود.
گاهی اوقات ممکن است مایعی در زیر پوست سر وجود داشته باشد که به طرفین حرکت می کند؛ این مایع معمولا به هنگام صبح، بیشتر است و به مرور باگذشت روز، کمتر می شود. با گذشت روزهای متوالی، معمولا این مایع زیر پوست کم شده و کاملا التیام می یابد. حفره های آبی در بخش تحتانی زخم، آخرین قسمتی هستند که از بین می روند.
سر
هنگامیکه تورم در پوست سر فروکش می کند، ممکن است در محل جراحی، حس فرورفتگی قابل توجهی احساس شود. در این بخش معمولا حفره های کوچکی مشهود هستند که از آنجا ما استخوان جمجمه را برداشته ایم. در شیوه ما، سیمان استخوانی برای پُر کردن این نواحی استفاده می شود تا نتیجه ظاهری بهتری نیز به همراه داشته باشد. با این کار، نواحی ایی سخت، اما با فرورفتگی های کمتر، ایجاد می شود.
در طولانی مدت (معمولا چندین سال)، ممکن است تکه استخوان بازشده به شکل قابل توجهی کوچک شود. اگر برش، در منطقه ایی در مقابل گوش و بالای فک باشد، می تواند منجر به ایجاد مشکلاتی در باز شدن دهان به اندازه عادی شود. این اتفاق به این دلیل می افتد که ماهیچه متصل به عضله فک، بریده شده است. این مشکل با کشیدگی آهسته دهان، به صورت باز و بسته کردن آن به مدت ۵ دقیقه و سه بار در روز، قابل درمان است. شروع این تمرین ها ۴۸ ساعت بعد از جراحی، خوب و مناسب است.
برخی افراد در چند هفته اول، مایعی در حال حرکت را در اطراف مغز خود احساس می کنند. این احساس صرفاً به خاطر هماهنگی مجدد مغز با شرایط عادی اش است. این حالت نسبتا به سرعت برطرف شده و جای نگرانی نیست. ممکن است ورم/ پف کردگی/ کبودی در اطراف چشم هم وجود داشته باشد. اینها هم برطرف می شوند.
سردردها
سردردها متغیر هستند. برخی افراد سردردهای کمی دارند، درحالیکه برخی دیگر سردردهای شدیدی دارند. در مجموع، سردردها مشکل ساز نیستند و صرفا واکنش به داروهای هنگام ترخیص هستند. سردردها می توانند در اواخر روز بدتر شوند و ممکن است با افزایش خستگی، سر و صدا یا موقعیت های تنش زا مرتبط باشند.
بهتر است که در هوای گرم، آب بدن تان را حفظ کنید چراکه کم آبی بدن می تواند منجر به بدترشدن سردرد شود.
تا ۲ هفته بعد از عمل، سردردهای مرتبط با کرانیوتومی، شروع به فروکش کردن می نمایند. در برخی شرایط، ممکن است تا چندین ماه ادامه یابند. وضعیت قرارگرفتن سر هم می تواند تاثیرگذار باشد. اگر بعد از دراز کشیدن که می خواهید از جا برخیزید به سرعت سرتان را بالا بیاورید، نه تنها ممکن است مبتلا به سردرد شوید، بلکه دچار سرگیجه هم می شوید. با قرار دادن سر خود بین زانوهایتان، فشار در سر افزایش یافته و همین امر موجب افزایش درد می شود. این اقدام همچنین ممکن است موجب افزایش هر گونه آب در زیر پوست سر شود.
ضعف عصبی
هرگونه احساس ضعف، بی دست و پایی، مشکلات مرتبط با تکلم، و غیره ناشی از این مسئله هستند. توانایی بهتر شدن تا حدودی بستگی به جراحی ایی دارد که شما داشته اید. لازم است که قبل از ترخیص از بیمارستان، با جراح اعصاب خود در این مورد صحبت کنید.
در مجموع، تمامی معایب تا حدودی بهبود خواهند یافت. میزان بهبودی بستگی به این مسئله دارد که آیا بخش اصلی مغز بواسطه بیماری آسیب دیده یا خود دچار مشکل شده است. در مورد بیمارانی که قبل از عمل جراحی دارای مشکلات قابل توجهی بودند، ممکن است بهبود این شرایط طولانی تر باشد. میزان بهبود قابل پیش بینی نیست.
روند بهبود در ابتدا می تواند سریع باشد، اما سپس آهسته می شود، و ممکن است با آهنگ بسیار آهسته ایی تا سال ها ادامه داشته باشد. اگر بعد از ترخیص از بیمارستان، علائم مشابه در شما ظاهر شد، لازم است که تیم جراحی را از این موضوع آگاه نمایید.
حملات صرع
احتمال بروز حمله ناگهانی صرع در تمامی افرادی که عمل کرانیوتومی داشته اند، وجود دارد. احتمال خطر بروز حمله صرع تا حدودی بستگی به علت عمل و همچنین نوع عمل جراحی ایی که شما داشته اید، دارد.
به برخی از بیماران قبل از عمل داروی ضدتشنج داده می شود. ممکن است ما در طول عمل شروع به دادن این دارو به شما کنیم. حداقل زمان استفاده از داروهای ضدتشنج، بین ۳ و ۱۲ ماه است.
اگر مطمئن باشیم که احتمال بروز حمله صرع بسیار کم است، قبل از عمل در این باره با شما صحبت می کنیم و ممکن است از هیچ داروی ضدتشنجی استفاده نکنیم، چراکه این داروها می توانند عوارض جانبی بسیار شدیدی داشته باشند. همچنین بعد از شروع استفاده از این داروها، کنار گذاشتن آنها بسیار دشوار خواهد بود. زمانیکه شما دچار حمله ناگهانی صرع شدید، نیاز به دارو خواهید داشت.
بیشترین احتمال خطر بروز حمله صرع، بلافاصله بعد از عمل جراحی است. در این زمان، شما در معرض بیشترین خطر آسیب دیدگی هم هستید.
اگر دچار حمله صرع می شوید، لازم است هرکسی که در کنار شماست در زمان بروز حمله، هر چیزی را که ممکن است شما با آن برخورد کنید را از سر راهتان بردارد و با آمبولانس تماس بگیرد. بیماران و اقوام شان که از روند بروز حمله صرع آگاه هستند، با آمبولانس تماس نمی گیرند.
اگر در مورد بروز حمله صرع نگران هستید، شیاف های والیوم در زمان ترخیص به شما داده می شود که به شما کمک می کند تا زمان رسیدن آمبولانس، مانع از بروز حمله صرع شوید. اگر از دارو برای حمله صرع استفاده می کنید، نباید به طور ناگهانی مصرف آن را قطع کنید.
انواع متفاوت صرع بدین شرح است:
• متداول ترین نوعی که بر بیماران بعد از عمل کرانیوتومی اثر می گذارد، نوعی است که در آن، شما غش کرده و دچار تشنج می شوید. این نوع حملات معمولا بعد از چند دقیقه متوقف می شوند. ما به شما توصیه می کنیم که در مواردی که حمله صرع طولانی می شود، در ابتدا با آمبولانس تماس بگیرید.
• متداولترین نوع دیگر، حالتی است که در آن یکی از دست و پاهای شما دچار تکان های شدید و لرزش می شود، اما شما هوشیاری تان را از دست نمی دهید. این حالت ممکن است نسبت به حالت قبل، روند پیشرفت بیشتری داشته باشد که معمولا نسبتا سریع است. در این نوع تشنج شما نیاز به درمان خواهید داشت.
الکل؟
• بهتر است که در اوایل دوران بعد از عمل، از خوردن الکل پرهیز کنید.
• الکل می تواند بر متابولیسم برخی از داروهای ضدتشنج تاثیر گذارد و باعث کاهش اثر آنها شود و همین مسئله ممکن است احتمال خطر بروز حمله صرع را افزایش دهد.
• در صورت هرگونه تردید، با پزشک جراح اعصاب یا پزشک عمومی تان تماس بگیرید.
ورزش
هرگونه تمرین ورزشی در دوران بعد از عمل باید با نظارت انجام شود.
• در مراحل اولیه، انجام تمرین ورزشی می تواند موجب افزایش سردردها شود. ما تا زمان بهبود، به شما پیاده روی مرتب را پیشنهاد می کنیم. تنها راه رفتن بر روی تردمیل با افزایش در شیب آن، شیوه خوبی برای افزایش ضربان قلب شماست و به بهبود سریع تر شما کمک می کند. همواره به هنگام استفاده از تردمیل، کمربند توقف خودکار را هم ببندید.
• توصیه می کنیم از انجام هرگونه ورزش های برخوردی حداقل به مدت ۱۲ ماه بعد از عمل خودداری کنید تا مانع از ایجاد تورم در سر شود.
• بعد از ۳ ماه، می توانید به تدریج شروع به انجام ورزش های غیر برخوردی و غیر رقابتی نمایید. براساس میزان بهبود شما، بازی گلف و بولینگ را می توانید در ۶ هفته انجام دهید. در طول این مدت به تنهایی گلف بازی نکنید.
• باید احتمال خطر بروز ناگهانی حمله صرع را در نظر بگیرید و از اینرو به شما توصیه می کنیم که در سه ماه اول، خودتان را در چنین موقعیت های پرخطری قرار ندهید؛ مثلا نباید از چارپایه یا نردبان بالا بروید.
• در مورد شناکردن هم چنین احتمال خطری وجود دارد، از رفتن به ساحل بپرهیزید و اگر به استخر می روید باید عمق آب به قدری کم باشد که فردی که همراه شماست بتواند سرتان را در زمان تشنج، بالای آب نگه دارد. به تنهایی شنا نکنید.
نگهداری از موها
• شما می توانید ۲ روز بعد از کشیدن بخیه ها، موهایتان را بشویید.
• می توانید ۴ هفته بعد از عمل، موهایتان را رنگ کنید.
رانندگی
تا زمانیکه جراح اعصاب به شما اجازه نداده است نباید رانندگی کنید. این اتفاق معمولا بعد از ۴-۲ هفته می افتد. دلایل عدم اجازه رانندگی این است که میزان تمرکز شما کاهش یافته و ممکن است شما دارای ضعف اعصاب باشید و همچنین خطر بروز حمله صرع وجود دارد. بعلاوه، رانندگی در زمان مصرف داروهای مسکن یا آرام بخش برخلاف قانون است.
زمانیکه توانستید رانندگی کنید در وهله اول موارد زیر را در نظر بگیرید:
• در هنگام شب رانندگی نکنید.
• در مسافات کوتاه رانندگی کنید.
• همواره در حین رانندگی کسی در کنار شما باشد.
• در ساعات شلوغ و اوج ترافیک رانندگی نکنید.
• در مسیرهای آشنا حرکت کنید.
سفر هوایی
در این مورد با جراح اعصاب خود مشورت کنید. در اکثر موارد، سفر هوایی بلامانع است مگر اینکه موجب افزایش فشار در درون جمجمه شما شود. در مراحل اولیه، انجام سفرهای خارجی را به شما توصیه نمی کنیم.
اگر قطعات تیتانیومی در سر شما باشد، به هنگام عبور از ردیاب فلزی مشخص نمی شوند.
توانبخشی
ممکن است برای هرگونه ضعف و ناتوانی نیاز به فیزیوتراپی داشته باشید. بدین معنا که ممکن است در مرکز توانبخشی بستری شوید. زمانیکه بتوانید به مرحله ایی برسید که قادر به امور خود در منزل باشید، مرخص خواهید شد. شما باید تمارین ورزشی ایی را انجام دهید و ممکن است نیاز به فیزیوتراپی سرپایی و بدون نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشید.
ورزش اصلی که ما به شما پیشنهاد می کنیم پیاده روی است. ابتدا باید به آهستگی و در مسافاتی که خود راحت هستید پیاده روی را شروع کنید و سپس به تدریج افزایش دهید. از بلند کردن هر وسیله ایی با وزن بیش از ۲ کیلوگرم پرهیز نمایید.
بازگشت به کار
در این مورد با جراح اعصاب خود مشورت کنید. معمولا لازم است که حداقل ۶ هفته به طورکامل از کار خود دور بمانید. بعد از این مدت، می توانید در ساعات کاری محدود و با انجام وظایف سبک به محل کار خود بازگردید. بازگشت به کار معمولا به میزان بهبودی شما بستگی دارد و معمولا در اولین ملاقات بعد از عمل در این مورد با شما صحبت خواهد شد.
• زمانیکه به کار خود بازگشتید حداقل تا ۳ ماه بعد از عمل نمی توانید با ماشین آلات کار کنید.
• ضعف و ناتوانی مانعی برای بازگشت شما به محل کارتان نخواهد بود، اما ممکن است نیاز به آموزش مجدد داشته باشید.
• به خاطر داشته باشید که حتی اگر بعد از ۶ هفته به صورت نیمه وقت به کارتان بازگشتید، نمی توانید تا ۳ ماه رانندگی کنید.
لازم است که پزشکم از چه مسائلی آگاه باشد؟
زخم
• افزایش قرمزی
• ترشح
• افزایش مایع/تورم
• نشت مایع
سردردها
• افزایش شدت سردرد
افزایش موارد زیر
• خواب آلودگی و کسالت
• ضعف و ناتوانی
• گیجی
• مشکل در تکلم
• افتادن
• اختلال در دید
حمله صرع/ تشنج
حالت تهوع/ استفراغ
حساسیت پوستی
احساس درد یا تورم در پا/ ماهیچه ساق پا
تب بالا/ تعرق/ گرفتگی عضلات گردن/ بیقراری
درد در ناحیه قفسه سینه یا مشکل در تنفس
در صورت هرگونه مشکل با چه کسی تماس بگیرم؟
• برخی از مشکلات جدی بوده و نیاز به درمان فوری دارند، از اینرو باید هرچه سریعتر به نزدیک ترین مرکز اورژانس مراجعه کنید.
• پزشک جراح اعصاب شما یا عضو تیم جراحی همواره در دسترس بوده و می توانید با مرکز اورژانس یا پزشک عمومی تان تماس بگیرید.
• در مورد سوالات عمومی، پرستاران بخش عمل هم می توانند به شما در اکثر موارد کمک کنند. اگر آنها مطمئن نباشند با پزشک جراح اعصاب تان تماس خواهند گرفت.
